فشارسنج ها به دو دسته ی کلی تقسیم می شوند که در زیر با آنها آشنا می شوید.
ابزارهای دستی و ابزارهای خودکار ابزارهای دستی: ابزار دستی اندازهگیری فشار خون، همان دستگاه فشارخونی است که عمدتا در مطب پزشکان با آنها مواجه شدهاید. این ابزارها دارای یک کیسه باد هستند که توسط یک تلمبه بادی کوچک باد میشود. پزشک یا فردی که فشارخون شما را اندازهگیری میکند این کیسه را ابتدا به دور بازوی شما میبندد و آنقدر آن را باد میکند تا فشار آن از فشار شریانهای شما بیشتر شده و بنابراین با فشار وارد کردن برروی شریانها آنها را ببندد. گاهی اوقات برای اطمینان از بسته شدن شریانهای بازوی بیمار از نبض بیمار استفاده میشود. اگر شریانهای بازوی بیمار بسته شده باشند، دیگر نبضی در ناحیه مچ دست بیمار قابل لمس نخواهد بود. پس از کسب اطمینان از اینکه فشار کاف از فشار شریانهای بازوی بیمار بالاتر رفته است، پیچ تخلیه باد به آرامی باز میشود بدینترتیب فشار در درون کاف به تدریج پایین میآید. وقتی این فشار به حد فشارخون شریانها رسید، حالا به تدریج شریان باز شده و جریان خون در آن برقرار میشود. این امر باعث میشود که در مچ دست بیمار هم نبض دوباره برقرار شود.
پس شما میتوانید حداکثر فشارخون بیمار (یعنی فشار سیستولیک بیمار) را از روی برقرار شدن نبض در مچ دست بیمار و مشاهده فشاری که عقربه دستگاه فشارسنج در این زمان به شما نشان میدهد، مشخص کنید. البته راه دیگری هم هست، معمولا پزشکان در زیر دستگاه فشارسنج یک گوشی پزشکی میگذارند. به محض اینکه فشارکاف به فشار خون سیستولیک فرد رسید، به علت برقراری جریان خون در شریان، صدای نبض از گوشی به گوش میرسد. شما در این زمان میتوانید از روی عقربه فشارسنج، فشارکاف (که معادل فشار شریانی سیستولیک فرد است) را مشاهده کنید. پس از تعیین فشار سیستولیک، باز هم به تخلیه باد کاف ادامه دهید. با گوش دادن به صداهای نبض و جریان خون از طریق گوشی بالاخره فشار تا حدی پایین میآید که دیگر هیچ صدایی به گوش شما نمیرسد. در این زمان به عقربه دستگاه فشارسنج نگاه کنید و آن را ثبت کنید. این فشار همان فشار پایین یا دیاستولیک فرد است. بدینترتیب شما از طریق سمع جریان خون از طریق گوشی دو فشار بدست میآورید که یکی فشار بالا یا سیستولی (زمان شروع صداهای جریان خون در شریانها) و دیگری فشار پایین یا دیاستولی (زمان خاتمه صداها در گوشی) بود.